• Περιφέρεια Αττικής
• περιφέρεια
• Ρένα Δούρου

«Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου,
- να είμαι πιστή στο Σύνταγμα,
- να είμαι πιστή στην Πατρίδα,
- να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου σεβόμενη την αρχή, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό».

Αυτός ήταν ο όρκος της Ρένας Δούρου κατά την ορκωμοσία της ως Περιφερειάρχου Αττικής.

Επισημάνσεις - Σχόλια

Ο όρκος της Ρένας Δούρου, των Αντιπεριφερειαρχών και των συμβούλων της παράταξής της ήταν πολιτικός· όχι θρησκευτικός. Η περίπτωση προβλεπόταν ήδη από σχετική πρόσφαtη εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών, που έδινε και τον τύπο του όρκου.

Η νέα Περιφερειάρχης, ξέφυγε λίγο από τα στενά, αλλά μη περιοριστικά πλαίσια του Υπουργείου, με μια ...προσθαφαίρεση: Εκεί που η εγκύκλιος έλεγε «να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους» η Δούρου άλλαξε το ρήμα της υποταγής, σε πίστη. Και είναι το σωστό, κατά την άποψή μου. Σ’ έναν συνειδητό πολίτη και μάλιστα σ’ έναν αιρετό, δεν αρμόζει η δουλική υπακοή, αλλά η ενσυνείδητη πίστη στο Σύνταγμα, του οποίου η τήρηση, εν καταλείδι, επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων κι όχι στον “χωροφύλακα”. Δεν ανέφερε όμως πίστη και στους νόμους! Αυτή ήταν η ...αφαίρεση. Εύλογη, ειλικρινής και σημαντική.

Εφ’ όσον ορκίζεσαι πίστη στο Σύνταγμα - το θεμελιακό νόμο του κράτους - είναι πλεονασμός ν’ αναφερθείς και στους απλούς νόμους, που οφείλουν να είναι εναρμονισμένοι, όχι μόνον με το γράμμα του Συντάγματος, αλλά και κυρίως με το πνεύμα των συνταγματικών κανόνων.

Εξ’ άλλου με ορισμένους νόμους και διατάγματα, όπως τους μνημονιακούς, διαφωνούμε και επιδιώκουμε την κατάργηση ή μετατροπή τους. Πώς μπορούμε ταυτόχρονα να ομνύουμε πίστη; Θα ήταν οφθαλμοφανής υποκρισία.

Δεν ορκιζόμαστε πίστη ή υπακοή σε νόμους που είναι αντισυνταγματικοί και μόνον(;) επειδή δεν “υπάρχουν υπέρ του Λαού” (θεμελιώδης διάταξη του Συντάγματος αρ. 1 § 3). Αυτό, βέβαια, δεν είναι “και μόνον”, είναι το όλον. Είναι η πεμπτουσία.

Και εδώ ακριβώς ήρθε η ...προσθήκη της Ρένας Δούρου: «...σεβόμενη την αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό».

Κι έτρεξαν οι “κασσάνδρες” να θυμηθούν τις Κορυσχάδες, την κυβέρνηση του βουνού, την ΠΕΕΑ, που συμπληρώνουν φέτος 70 χρόνια, από εκείνη την εθνική Σύναξη, που διακήρυττε αυτή την αρχή.

Αυτή την ίδια αρχή, παραλλαγμένη ελαφρά, ώστε να μπορεί ν’ αλλοιώνεται, διατυπώνει το εν ισχύει Σύνταγμα (που το ΄χουν κουρελιάσει αυτοί ακριβώς οι επίορκοι, που απαιτούν “υπακοή” στους νόμους “τους”. Αντισυνταγματικούς νόμους, αντισυνταγματικών κυβερνήσεων. Το Σύνταγμα λοιπόν, διακηρύσσει: αρθρο 1 παράγρ. 3: Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Εθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Το σχέδιο Συντάγματος του Ρήγα Φεραίου, λέει στο άρθρο 2: «Ο ελληνικός Λαός [...] διαμοιράζεται εις πρώτας συναθροίσεις εις τας τοπαρχίας, δια να βάλη εις πράξιν την αυτοκρατορικήν εξουσίαν του».

Το επαναστατικό Σύνταγμα της Τροιζήνος, το 1827 και εβδόμου έτους της Ανεξαρτησίας, διακηρύσσει στο άρθρο 5: «Η κυριαρχία ενυπάρχει εις το έθνος· πάσα εξουσία πηγάζει εξ’ αυτού και υπάρχει υπέρ αυτού’” (εδώ γίνεται ταύτιση της έννοιας του έθνους και του Λαού. “Εθνος” με τη στενή έννοια, συγκεκριμένου ομοεθνούς Λαού, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο).

Ορθή, σημαντική και αυτονόητη η προσθήκη της αναφοράς στο Λαό, στον “κυρίαρχο”!

Αυτές οι “ασήμαντες” προσθαφαιρέσεις σηματοδοτούν τις πολιτικές αντιλήψιες της Ρένας Δούρου και μένει να δούμε πώς θα τις υλοποιήσει στη διακυβέρνηση της Περιφέρειας Αττικής. Πώς θα τις κάνει πράξη. Το περιμένουμε, θα το παρακολουθούμε και είμαστε βέβαιοι πως θα τα καταφέρει.