Πολιτικώς ΝΕΚΡΟΙ δίνουν εναγωνίως αγώνα επιβίωσης

Πέμπτη, 25 Απριλίου 2024

Γράφτηκε από τον/την Κώστας Βενετσάνος

Δημοσιεύθηκε : 12 Δεκεμβρίου 2014

εκλογές

Ως γνωστόν ήδη, την 17η Δεκεμβρίου αρχίζει η διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, από μία Βουλή που βρίσκεται σε σαφή και επίσημη αναντιστοιχία με τη βούληση του εκλογικού σώματος. Δηλαδή με τη βούληση του κυρίαρχου λαού, τον οποίον, υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, οι βουλευτές.

Βουλευτές, πολιτικώς νεκροί, προσπαθούν να παρατείνουν με “μηχανικά” μέσα και απέλπιδες προσπάθειες, επί θυσία παντός εθνικού “ιερού και οσίου”, την πολιτική τους επιβίωση, προσποιούμενοι ότι αγνοούν την απόρριψή τους από τον κυρίαρχο ελληνικό λαό, που τους είχε ψηφίσει και τους είχε στείλει στην ελληνική Βουλή, το 2012, εξαπατηθείς.

Ο ελληνικός λαός διόρθωσε εκείνο το ακούσιο λάθος του με τις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2012. Τους απέρριψε· τους καταψήφισε· τους καταβαράθρωσε, υπερβαίνοντας τις δημοσκοπήσεις.

Οι δοσίλογοι των μνημονίων, οι ριψάσπιδες που θυσίασαν μιαν ένδοξη πατρίδα κι έναν περήφανο λαό, χωρίς ένα “βόλι” κι αμαχητί παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία, βορά των αρπακτικών του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, παραιτούμενοι ακόμη και της επίκλησής της (αρθρ. 14).

Οι δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, που “δεν έβλεπαν άλλη λύση”, στην καλύτερη περίπτωση, από το προσκύνημα - για ν’ αποφύγω το εκχυδαϊσμένο, αλλά παραστατικό, “κατέβασμα των παντελονιών” .

Oι “περιπλανώμενοι Ιουδαίοι” δίνουν “φιλί ζωής” στην κυβέρνηση της μειοδοσίας και μειοψηφίας και φιλί προδοσίας στο λαό, για να παρατείνουν και τη δική τους πολιτική επιβίωση: «ἀμήν λέγω υμῖν, ότι εἰσίν τινές τῶν ὡδε ἑστηκότων, οἴτινες ού μή γεύσωνται θανάτου ἔως ἄν ίδωσιν τόν ὑιόν τοῦ ανθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῆ βασιλεία αὐτοῦ» Ματθαίος Iς.28)1.

Kαι περιπλανώνται από κόμματος εις κόμμα, καταχρώμενοιτηνλαϊκήεκπροσώπηση, αφού εστερήθηκαν πλέον της λαϊκής επιλογής. Απερρίφθησαν! Και απορρίπτονται όλο και περισσότερο δημοσκοπικά και στις πραγματικές “αγορές”, τις “λαϊκές”, με οργή και αγανάκτηση!

Ηρθαν λοιπόν αυτοί, 8 τον αριθμό2, προβεβλημένοι και κινητικοί, ως επί το πλείστον, - οι πλείστοι εκλεγέντες το 2012 με τη ΔΗ.ΜΑΡ. και ένας με τον ΣΥΡΙΖΑ - και καταθέτουν πρόταση “εθνικής συμφωνίας”, επί τριών, υποτίθεται θεμάτων:

α) Tην έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος, (2,5 χρόνια, τώρα το θυμήθηκαν;).

β) την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, από την παρούσα Βουλή, και

γ) συμφωνία για ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα πορείας προς τις εθνικές εκλογές μέσα στο 2015!

Η πρότασή “τους” είναι διαφανής. Εκείνο που τους καίει είναι η αποφυγή από τη λαϊκή κρίση. “Οχι προς θεού εκλογές”, που τις απoφεύγουν όπως “ διάβολος το λιβάνι”. Γιατί; Γιατί το ολιγότερο “θα πάνε σπίτια τους”.

Τα περί “συνταγματικής αναθεώρησης” είναι σάλτσα. Το “χρονοδιάγραμμα” για τις εκλογές, είναι το ...”τυρί” για να πιαστεί στη φάκα ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως πιάνονται μερικά στελέχη του, που αναμένουν την εξουσία “να ωριμάσει” για να πέσει στην αγκαλιά τους!

Οσοι νομίζουν ότι με τέτοιες απερισκεψίες - για να μη τις χαρακτηρίσω αλλιώς - επιδεικνύουν “πολιτικό ρεαλισμό”, κάνουν εγκληματικό λάθος και εκθέτουν τον εαυτό τους και άλλους στην υποψία του λαού (που είναι πολύ ψυλλιασμένος)3 ότι δεν διαφέρουν και πολύ από τους 8 ή 28 “περιπλανώμενους Ιουδαίους”.

Προσέξτε! Οι εκλογές χάνονται από ίδια (δικά μας) λάθη και κερδίζονται απ’ τα λάθη των άλλων! (Για τη ΔΗΜ.ΑΡ. οφείλω να διευκρινίσω ότι περιλαμβάνει στους κόλπους της και αγνούς ιδεολόγους, που έχουν εγκλωβιστεί).

Θα επαναλάβω ευθαρσώς και μετά λόγου γνώσεως: Οι επτά της ΔΗΜ.ΑΡ., εκ των 8 είναι ουσιαστικώς ανύπαρκτοι ως βουλευτές. Τον όγδοο «θα τον πάρει το “Ποτάμι”» και θα δούμε πού θα τον ξεβράσει· (εκβάλλει). Ελεγε όμως όλως προσφάτως ο Π. Τατσόπουλος, ότι παρά την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο θέμα της εκλογής Προέδρου “θα συνταχθεί με τη γραμμή του κόμματος που εξελέγη βουλευτής”. Μια έντιμη θέση, που μένει να τηρηθεί.

Γιατί όμως, είναι ανύπαρκτοι ως βουλευτές οι εκλεγμένοι το 2012 με τη ΔΗΜ.ΑΡ.;

Διότι η ΔΗΜ.ΑΡ., στις εθνικές εκλογές του 2012 πήρε 6,25% και εξέλεξε 17 βουλευτές. Στις ευρωεκλογές του 2014 πήρε το 1,2%(!) του εκλογικού σώματος. Δηλαδή σε εθνικές εκλογές, με βάση το ισχύον εκλογικό σύστημα ΔΕΝ εκλέγει βουλευτή. Γι’ αυτό εξ’ άλλου “την κάνανε” όλοι αυτοί που περιφέρονται (Οικονόμου, Ψαριανός, Λυκούδης και οι άλλοι). Αυτοί, ουσιαστικά και πολιτικά ΔΕΝ είναι βουλευτές! Τους έχει ανακληθεί το αξίωμα από τον κυρίαρχο ελληνικό λαό. Βέβαια νομικά, παραμένουν μέλη του Κοινοβουλίου, καταπατώντας κάθε ουσία, περί λαϊκής κυριαρχίας, τον ορθό λόγο, κάθε έννοια δικαίου! Κάποιοι εξ’ αυτών όμως θα ψηφίσουν “ναι” στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, δίνοντας στήριξη στην Κυβέρνηση για να ολοκληρώσει το έργο της καταστροφής της χώρας μας και της εξαθλίωσης του λαού μας. ΤΙΜΩΡΙΑ μηδενική. Και τις “αποζημιώσεις” τους θα παίρνουν (κοντά 150 χιλιάδες € ο καθένας) και τη σύνταξή τους θα πάρουνε - όσοι έχουν συμπληρώσει δύο τετραετίες - και κάπου θα βολευτούνε)...

Αυτά που λέμε για τη ΔΗΜ.ΑΡ., αναλογικά ισχύουν και για τη Ν.Δ. που χάνει αμέσως - αμέσως το “μπόνους” των 50 εδρών - βουλευτών - αφού βγήκε δεύτερο κόμμα- και για το ΠΑΣΟΚ που έχασε από τις βουλευτικές τού ‘12 το 35% της εκλογικής του δύναμης, δηλαδή πάνω από 1/3 των βουλευτών του, που όμως κι αυτοί θα ψηφίσουν, παρά την ουσιαστική ανάκληση της λευκής, δυστυχώς, εξουσιοδότησης από το λαό.

Προλαβαίνω εκείνους που θα πουν ότι “οι βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση”, παραθέτοντας την άποψη του ...Βενιζέλου(!): «...η κυβέρνηση δεν διαθέτει την ουσιαστική νομιμοποίηση που απαιτείται [...] Υπάρχει πρόβλημα ουσιαστικής δυσαρμονίας, μεταξύ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και του πραγματικού συσχετισμού δυνάμεων στο εκλογικό σώμα» 4.

Κοίτα και την τοποθέτηση του Κατρούγκαλου στο συνέδριο του Επιστημονικού Ομίλου “Αριστόβουλος Μάνεσης”, στη Σύρο, το 2009 μετά τις ευρωεκλογές. Σε ανύποπτο, για την παρούσα περίπτωση, χρόνο:

«...Καθοριστικότερη παράμετρος (ερμηνείας του Συντάγματος) παραμένει η Δημοκρατική Αρχή της λαϊκής κυριαρχίας [...]5».

Βέβαια, όπως λέει στο σύγγραμμά του ο Αλ. Σβώλος - διάδοχος στην έδρα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Νέστορος του “Συνταγματικού” Ν.Ν. Σαρίπολου - ναι μεν “το Σύνταγμα αναγορεύει τον λαόν ως πηγήν πασών των εξουσιών (Η νομοθετική όμως εξουσία έχει ανατεθεί στη Βουλή) όριον της τοιαύτης υποταγής του λαού (σ.σ. “αυτοπεριορισμού”, αν μου επιτρέπεται η διόρθωση”) είναι πάλιν η θέλησις του λαού, εκδηλουμένη όμως (αυτήν την φορά) κατά μη νόμιμον (τυπικά) τρόπον, ως επανάστασις.

»Δι’ αυτής ο λαός διαρρηγνύων το περιορίζον αυτόν Δίκαιον, ασκεί αμέσως την εξουσίαν και δη πάσαν εξουσίαν»6.

Κι ο ίδιος ο Ν.Ν. Σαρίπολος, στο σύγγραμμά του διατείνεται: «...εάν δεν ηκολούθη η Βουλή παντάπασιν την θέλησιν ή τας τάσεις του λαού (σ.σ. πολύ περισσότερον όταν καθίστατο αναντίστοιχη και σε πλήρη δυσαρμονία, προς τας τάσεις του εκλογικού σώματος) θα επήρχετο αφεύκτως επανάστασις».7

Να πάμε πιο πίσω (μπρος); Ο Αριστοτέλης, λέει στα “Πολιτικά”: «Οι επαναστάσεις ξεσπούν από μικρές αφορμές, αλλά τα αίτιά τους είναι βαθύτερα»8.

Προσέξατε επομένως και σωφρονισθείτε. Μπορεί να μην υπάρχει τώρα “Γουδί” - και καλώς δεν υπάρχει - αλλά υπάρχει η περιφρόνηση, η χλεύη, το ανάθεμα γι’ αυτό το άγος που έχετε περιαγάγγει την πατρίδα και γι’ αυτήν την εξαθλίωση που έχετε οδηγήσει βιαίως το λαό μας, χάριν των “αγορών”, χωρίς αντίσταση! Πρόθυμοι, βουβοί προς τα έξω, λαλίστατοι και θρασείς προς τους ένδον ολοφυρόμενους και κατεστραμένους.

Ο εξοστρακισμός των αρχαίων θα ήταν ήπια ποινή γι’ αυτούς που θα τολμήσουν να παρατείνουν την αγωνία του λαού για να ολοκληρώσουν την κατεδάφιση και απαλλοτρίωση της Ελλάδος.

Η δήμευση και η κοινωνική εργασία θα ήταν, ίσως, η ενδεδειγμένη ποινή και πολιτισμένη για μια πραγματική δημοκρατία.

1. Τέλος, σας λέω, ότι υπάρχουν μερικοί, από τους παρευρισκόμενους εδώ, που δεν θα γευθούν το θάνατό τους, μέχρι τη Δευτέρα παρουσία, περιπλανώμενοι ως νεκροζώντανοι (ζόμπι), [σε ελεύεθρη μετάφραση]. Σήμερα θα λέγανε στο Ναζωραίο, “αν έχει στοιχεία, να τα πάει στον ...εισαγγελέα”!

2. Λυκούδης Σπ., Οικονόμου Β., Τατσόπουλος Π., Ψαριανός, Αηδόνης, Ψύρρας, Τσούκαλης και Φούντα. Οι δύο τελευταίοι δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν τον ΠτΔ,

3. Ψυλλιασμένος: υποψιασμένος, προερχόμενον μάλλον από το “ψύλλοι στ’ αυτιά μου μπήκανε”, λεξικό Μπαμπινιώτη.

4. Δηλώσεις Ευ. Βενιζέλου μετά τις ευρωεκλογές 2009 (“7η” 31/5/14, σελ. 2)

5. “ΕΒΔΟΜΗ”, φ. 856/1-11-14, σελ. 2 (κύριο άρθρο).

6. Αλ. Σβώλος: “Συνταγματικόν Δίκαιον”, Αθήνα 1942 (Κατοχή), τ. Α. σελ. 121.

7. Ν. Ν. Σαρίπολος: “Συνταγμαγτικόν Δίκαιον”, Αθήνα 1903, τ.Α, σελ.25.

8. Αριστοτέλης: “Πολιτικά”, τ. Β, κεφ. Ε, 4, 23-25 .