Βάζοντας, το κεφάλι μου κοντά στην τρύπα, διέκρινα μια γλυκιά, απορημένη, μουσούδα  μικρού σκύλου

Από τον Θόδωρο Σαλιαρέλη, γνωστό για τις ευαισθησίες τους στα ζώα, ελάβαμε το παρακάτω κείμενο που δείχνει τη βαρβαρότητα των ανθρώπων στους τετράποδους αφοσιωμένους φίλους μας.

Βλέποντας στη μεταφορική εταιρία, η οποία κάνει αποστολές δεματων απ την Αθήνα προς την Κέρκυρα κ αντιστρόφως, ενα ξύλινο κουτί με μικρές τρύπες στο πλάι, τοποθετημένο επάνω σε μια ξύλινη παλέτα και όντας περιτριγυρίσμενο απο άλλα χαρτοκιβώτια και εμπορεύματα, αναρωτήθηκα: τι είναι αυτο που μπορεί να εχει συσκευαστει με αυτόν τον τροπο. Δεν έμενε τίποτα άλλο, παρά να το πλησιάζω, ώστε να ανακάλυψω τι ηταν αυτο.

Βάζοντας, λοιπόν, το κεφάλι μου κοντά στην τρύπα, για να δω μέσα στο κουτί τι βρίσκεται, εμφανίστηκε μια γλυκιά, απορημένη, μουσούδα ενός μικρού σκυλιού.

Προφανώς, είχαν δημιουργήσει αυτές τις μικρές τρύπες, ώστε να αναπνέει απο εκεί. Ωστόσο, πριν προλάβω να χαρώ την ευχάριστη αυτή έκπληξη, συνειδητοποίησα την απανθρωπιά και τη σκληρότητα κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι, στο βωμό του προσωπικού τους συμφέροντος, ισοπεδώνουν αβίαστα τα πάντα.

Μη θέλοντας να χρησιμοποιήσω πιο σκληρά λόγια, προτιμώ να σας παρουσιάσω αυτο το άξιολυπητο θεαμα, μέσω φωτογραφιών που τράβηξα ο ίδιος, ώστε να κρίνετε εσείς και να έρθετε στα λόγια, που ταραγμένος θα ηθελα να χρησιμοποιήσω.

Τέλος, αξίζει να προσθέσω πως κοιτάζοντας με φακό μέσα απο τις προαναφερθείσες τρύπες, διαπίστωσα πως στο κουτί του σκύλου δεν υπήρχε νερό και τροφή.

Στην ερώτηση μου προς το πρακτορείο, σχετικά με το πότε θα παραδινόταν το ξύλινο αυτο κουτί, η απάντηση ηταν 12 εώς 20 ώρες μετά!!

Τα συμπεράσματα τα αφήνω σε εσάς.